05. දවසක් පැල නැති හේනේ...

දවසක් පැල නැති හේනේ

අකාල මහ වැහි වැස්සා

තුරුලේ හංගාගෙන මා

ඔබ තෙමුණා අම්මේ...

පායන තුරු හිටි පියවර

හිටියා ඔබ අම්මේ...

නුවර වීදි යට කරගෙන

නින්දා වැහි වැගිරුණ දා

බිරිඳකගේ සෙනෙහෙ ගියා

යෝධ ඇලේ නැම්මේ...

ඔබෙ සෙනෙහස සුවඳ දිදී

දැනුණා මට අම්මේ...

ඔබෙ සෙනෙහස සුවඳ දිදී

දැනුණා මට අම්මේ...

කොළඹ අහස කළු කරගෙන

මුහුදු හුළඟ අඬලන කොට

ඔටුන්න බිම දා දුවගෙන

එන්නද එක පිම්මේ...

මං එනතුරු ඉදිකඩ ළඟ 

ඉන්නවාද අම්මේ... 

ගායනය - ගුණදාස කපුගේ 
ගී පද - රන්බණ්ඩා සෙනෙවිරත්න 
සංගීතය - ගුණදාස කපුගේ

හේනට පැලක් යනු නැතිවම බැරි දෙයකි. හේනකට පැලක් තිබිය යුතුමය. හේනකට පැලක් නොතිබුණහොත් එය කවරාකාරද? එය හරියට පියකු නොමැති නිවහනක් සේය. ඉතිං තාත්ත නැති ගෙයත් හරියට පැලක් නැති හේනක් වගේ ඒ තරම් වටින කියන දෙයකකි පැල, හේනකට. රන්බන්ඩා සෙනෙවිරත්නයන් ඒ පියකු නොමැති ගෙය පිළිබඳ ගෙනෙන අදහස මෙසේ ය.  

දවසක් පැල නැති හේනේ
අකාල මහ වැහි වැස්සා
තුරුලේ හංගාගෙන මා
ඔබ තෙමුණා අම්මේ...
පායන තුරු හිටි පියවර
හිටියා ඔබ අම්මේ...

පියා නොමැති මේ නිවහන පැල නැති හේන ලෙස ව්‍යක්ත කර ඇත. මෙම හේනට වැටෙන අකාල මහා වැහි යනු, එම නිවසෙහි අම්මාට වෙනත් පිරිමින්ගෙන් එන අයුතු යෝජනාවන් ය. තම දරුවාට තමා නිසා නරකක් වේවි යන බියෙන් යුතුව එම එක් යෝජනාවකටවත් අම්මා කැමති නොවේ. ඒ සියල්ල ප්‍රතික්ෂේප කරයි. ඔවුන්ට (යෝජනාවන් එවන වුන්ට) එපා වන තුරුම ඇය නිහඬව සීටී. ප්‍රශ්න සියල්ලක්ම අවසන්වන තුරු එකම මතයක සිටීමට ඇය  සිතාගනී. එය 'පායන තුරු හිටි පියවර හිටියා ඔබ අම්මේ' යනුවෙන් රන්බන්ඩා සෙනෙවිරත්නයන් සඳහන් කර තිබේ. 

නුවර වීදි යට කරගෙන
නින්දා වැහි වැගිරුණ දා
බිරිඳකගේ සෙනෙහෙ ගියා
යෝධ ඇලේ නැම්මේ...
ඔබෙ සෙනෙහස සුවඳ දිදී
දැනුණා මට අම්මේ...

මුලු නුවර නගරයම තමන්ට එරෙහි නින්දා අපහස නගන විට තමන්ගෙ බිරිඳ තමන්ව මගහැර යන්නේ, යෝධ ඇලේ ජාල කඳ ගලා බසින්නාක් මෙන් බව ගීපද රචකයා දක්වයි. යෝධ ඇල කියන්නෙම ශ්‍රී ලාංකීය වාරිමාර්ග ඉංජිනේරු විද්‍යාවේ මුදුන් මල්කඩ හා සමාන වන දෙයකි.  මෙහි ආනති සටහන් වන්නේ කන්ද පෙදෙසට කිලෝමීටර එකක් යනවිට බෑවුම අඟල් දෙකක් යන ආකාරයට යි. මෙසේ විශාල ජල කඳක් උඩට ගලා බැසීමේ සංසිද්ධිය සිතා ගැනීමටත් අපහසු දෙයි. එනමුත් ඒ සංසිද්ධිය කවි සිතට සිදු වේ. තම බිරිඳ තමන්ව දමා යාවි යැයි නොසිතන මොහොතක ඇය ඔහුව මගහැර යන්නට විය. 

කොළඹ අහස කළු කරගෙන
මුහුදු හුළඟ අඬලන කොට
ඔටුන්න බිම දා දුවගෙන
එන්නද එක පිම්මේ...
මං එනතුරු ඉදිකඩ ළඟ 
ඉන්නවාද අම්මේ... 

කොළඹ අහස කළු පැහැ ගැන්වී වැසි වසින යාමේ, මුහුද තාලයට මෙන් හෝ හෝ ගාන සද්දය ඇසෙන කල ඔහුට සිතෙන්නේ, මේ සියල්ල අතහැර දමා තම මව වෙත දිවගෙන යාමයි. ඒත් ඔහු කෙසේද තම මව වෙත දිවගෙන යන්නේ. අම්මා තමාව දමා ගොස් අවසන් නේද? ඇය මිය ගොස් අවසන් නේද? එය කෙසේ සිදු වී ඇත්දැයි සිතීමට රන්බන්ඩා සෙනෙවිරත්නයන් ඔබට අවස්ථාව ලබා දී ඇත. 

ස්තුති...

Nethmi Mahisani ✍

04. සුදු නෙළුම කෝ සොර බොර වැවේ...

සුදු නෙළුම කෝ සොර බොර වැවේ

මල් සුවඳ කෝ මහියංගනේ

පුන් පෝයදා පාළොස්වකේ

මල් නෙළා විකිණූ පන්සලේ

වැවට කලුවර යා වුනා

සංසාර දුක බෝ වුනා

නෙළු මල් මිට ඉහිරුනා

එහා ඉවුරට පාවුනා

සිහින් සිරිපොද වෑහුනා

ඉවුරු දෙකොපුල සේදුනා

සුදු නෙළුම් මල දෑස පියවී

මෙහා ඉවුරට පාවුනා

 

ගී පද - රත්න ශ්‍රී විජේසිංහ

ගායනය - පණ්ඩිත් අමරදේව

රත්න ශ්‍රී විජේසිංහයන් විසින් රචිත පණ්ඩිත් අමරදේවයන්ගේ හඬින් ගයන 'සුදු නෙළුම කෝ සොර බොර වැවේ' ගීතය එදා මෙදා තුර කාගේත් සවනට යොමු වූ ගීතයක් බව මාගේ හැඟීම යි. අසන්නාගේ හද ගැස්ම මොහොතකට නවතන අරුතට සාධකය සත්‍ය සිදුවීමක් ඇසුරෙන් උකහා ගන්නට විය. 

ඔබත් මමත් වෙහෙර විහාරස්ථානයක් නැමදීමට ගියහොත් අපට නිතැතින්ම ඇසෙන හඬක් වන්නේ, ''අනේ අපෙනුත් මල් ගන්නකෝ...'' යන හඬයි. බාල මහලු මේ සියල්ලන්ගේම අරමුණ වන්නේ කෙසේ හෝ මලක් විකිණීම යි. උදෑසනම දියේ කිමිද මල් නෙළාන විත් විකිණීම යන මේ රැකියාව තුළ අප කවුරුත් නොදුටු ශෝකාන්තමය දෙසක් වෙයි. එවැනි ශෝකාන්තයක නවමු අත්දැකීමක් රත්න ශ්‍රී විජේසිංහයන් සහ පණ්ඩිත් අමරදේවයන් විසින් අපට සමීප කර දී ඇත. එය මෙසේ ය.

සොර බොර වැව අසල වාසය කළ මහියංගනේ සුදු නෙළුම අද නැත. පසළොස්වක දාට මහියංගන සෑය වඳින මහ පිරිසට මල් අලෙවි කරන්නී ඇය යි. නමුත් දිනෙක මේ සොර බොර වැවට කලුවර පායා එයි. එය හිරු බැස යාමත් සමඟ වන කළුවරක් නොව. පාළුව නිසා එන්නා වූ කළුවරකි. සිහින් සිරිපොද බිම පතිත වෙයි. ඉන් වැවේ දෙවුරුද සේදෙයි. එනමුදු අද සුදු නෙළුම දක්නට නැත. ඈ විසින් නෙළු මල් මිට එහා ඉවුරට පාවී ගොසින් ය. ඇගේ දෙකොපුල් ඉවුරු සෝදා ගලන සිරිපොද යටින්, දෑස පියවුණු ඈ මෙහා ඉවුරට පාවී එන්නී ය. රත්න ශ්‍රී විජේසිංහයන්ගේ ගී පද වැල මල් විකුණන තරුණියකගේ ඉරණම ගැන කඳුළු කතාවක් කියවෙන ශෝකාන්තයක් බවට පත් වන්නේ එලෙසිනි. එය අපට ශ්‍රවණය වන විට නෙතගට මනස්කාන්ත වන්නේ ය.

රත්න ශ්‍රී විජේසිංහයන් බහු අරුත් ගෙනෙන පද ලිවීමට රුසියෙකි. එබැවින් මෙවන් පද වැලක් තුළ රත්න ශ්‍රී විජේසිංහයන් විසින් සඟවන පණිවුඩය සෙවීම ද එතරම් පහසු නො වේ. මුළු ගීය පුරාම රත්න ශ්‍රී විජේසිංහයන් පෙන්වන්නේ ජීවිතයේ ආටෝපයේ පුහු බව සහ අස්ථිර බවයි. අපගේ ආශාවන් මූර්තිමත් කෙරෙන මල් පොකුර සසරේ මහා වැවෙහි එහා ඉවුරට පා වන විට මරණයෙන් පසු අප මලකුණ පාවී එන්නේ මෙහා ඉවුර වෙතට යි. තදින් බදා සිටියත් මේ දේවල් එකිනෙකාගෙන් අවසන් වන බව ගීයෙන් ව්‍යංගවත් වේ. එය ජීවිතය පිළිබඳ පාඩමකි.

ස්තුති...

Nethmi Mahisani ✍                                                                                         

03. හදේ කොතැනක හෝ හිඳී ඔබ...

හදේ කොතැනක හෝ හිඳී ඔබ

නිදා නොනිදා මෙන්

බලා අවසර සොයා කල් දැන

වෙලා හස රෑනින්

පෙළයි මා මුදා සුව දැහැනින්

සයුරු ඉම රත් ක්ෂිතිජ රේඛාවේ

මියෙන හිරු සේ ගිලී බිම් අඳුරේ

තලා මා සිත දවා ගිය ඔබ

දවයි මා සිත

තනි වෙනා මොහොතේ

උතුම් පිවිතුරු ප්‍රේමයේ නාමෙන්

සහස් සුවහස් පැතුම් බල මහිමෙන්

ඉනූ කඳුලද සිඳෙන්නට පෙර යදින්නම්

ඔබ මැකී යනු මතකෙන්

පද රචනය: කුමාරදාස සපුතන්ත්‍රී
සංගීතය: රෝහණ වීරසිංහ 
ගායනය: සුනිල් එදිරිසිංහ

කුමාරදාස සපුතන්ත්‍රීගේ පද රචනයත් රෝහණ වීරසිංහයන්ගේ සංගීතයත් හමුවේ, සුනිල් එදිරිසිංහයන් ගයන 'හදේ කොතැනක හෝ හිඳී ඔබ' ගීතය ආදරවන්තයෙකු විසින් තම ආදරවන්තියට දුරු රටක සිට සෙනෙහෙබරව දක්වන විරහාත්මක හැඟුමන් ගොන්නක එකතුවක් යැයි කීම නිවැරදි ය.   

මෙම ආදරවන්තයා තම ආදරවන්තියව බොහෝ කලෙකට පසුව දැක ඇත්තේ අහම්බෙනි. ඇයව නොදුටු මෙන් හැරී යන්නට සැරසුණත්, ඔහු නම කියා ඇයගේ ඇමතුම ඇසීමෙන් ඔහු මඳක් පසුබට වී ඇත. ඇයගේ අඬ ගැසුම ඔහුට සිහිනයකින් මෙන් ඇසී ඇත. රත් පැහැ ගැන්වූ හිරු බැස යන විටෙක, බිම් අඳුරේ වටපිටාව සැඟව යන්නාක් මෙන් ඔහුව අඳුරේ හොවා ඇය ඉවත්ව ගිය අයුරු ඔහු සිත නිතරම පසාරු කරයි. ඉන් හෙම්බත් වූ සිත සිය වරක් ඉකි ගසා හඬන්නට ඇත්තේ, ඔහු කාත් කවුරුත් නැති දුරු රටක තනි වූ මොහොතේ දී ය. ඇයගේ හදවත කොණෙහි තවමත් ඔහු සැඟව ඇත්දැයි ඔහුට වැටහුණි. ඔහු සිතුවේ ඇය ගැන වූ ප්‍රේමණීය හැඟුම් මිය යන්නට ඇතැයි කියාය. එනමුත් එම හැඟුම් සෙවනැල්ලකටත් එහාට ගමන් කර නැත. නින්දෙන් නොනින්දෙන් සිටි එම හැඟුම් ඇයගේ මඳහස් නැමැති රැසින් පිබිදී, මෙතෙක් කල් ඔහු ගෙවූ සුව දැහැනින් ඔහුව මුදවන්නට විය. එනමුත්, ඇය නැවත වෙන්වී යනු ඇතැයි ඔහු කියයි. 

මේ මිනිත්තු කීපයෙන් පසුව එළඹ ඇත්තේ දිගු නිහැඬියාව - අඳුර - පාළුව සහ හිස්කම පමණෙකි. ඇයට පිදූ ඒ උතුම් පෙම පිළිගෙන, ඔහුත් ඇයත් එක්ව පැතූ ඒ සුවහසක් පැතුම් නාමයෙන් ඇය වෙන්ව යා යුතු බව ඔහු කියයි. ඔහුගේ නෙතෙහි තම ආදරවන්තිය වෙනුවෙන් නැඟුනු කඳුලැලි වි‍යළී යන්නට මත්තෙන් ඔහුගේ මතකයෙන් මැකී යන ලෙසට ඇයට ඔහු ආයාචනය කරයි. අඳුරට - පාළුවට - තනිකමට සහ නිහඬතාවයට ඔහුට තම හද අරක්ගෙන සිටීමට එවිට හැකි වේයැයි ඔහුගේ අදහසයි.

සුනිල් එදිරිසිංහයන් විසින් ගයන්නට යෙදුණු විරහවේ වේදනාව සිතට කාවදින අයුරින් ගෙන ඒමට කුමාරදාස සපුතන්ත්‍රීන් විසින් යෙදූ වචන ඉතා පරිස්සම් සහගතය. ව්‍යංග ය. අර්ථ පූර්ණ ය. මෙහි එන භාවය එතරම්ම ශක්තිමත් ය. එක් සිද්ධියක් පාදක කොට සිතුවිලි සමුදායක් එක පිට එක නැග ගීයට නැඟීම ඉතාම අලංකාර ය. ගීය පුරාම වැගිරෙන්නේ අවිනිශ්චිතභාවය යි. ඇගේ මතකයන් ඇත්තේ හදේ කොතැනකද යන්න ඔහු නොදනියි. ඇගේ සිතිවිලි අවදි වන්නේ කවදා ද යන්න ඔහු කල්යල් බලයි. ඒ සියල්ල අවදි වන්නේ ද ඔහුගේ තනිකම ඔහුව තනිකරනා මොහොතේ දී ය. ඔහුගේ මෙම තනිවීම හුදෙකලාව පමණක්ම නොවන අතර එය විටෙක වන ඔහුගේ ආලයේ හැඟුම් උඩුදුවන දුර්වල අවස්ථාවක් යැයි සිහියට ගත හැකිය. 

ප්‍රේමය නැමැති විරහවෙන් තැවුණු, කිසි මොහොතක අමතක කළ නොහෙන පෙමක් ඇති සියල්ලන්ගේම හද පෙළන හැඟුම්, පපුව පළා ලොවට පෙන්වන්නට ලියැවුණු මේ ගීය පන්හිඳෙන් ඔබට තිළිණ කරමි.

ස්තුති... 

Nethmi Mahisani ✍

02. සීතල දිය පිරි සුනිල විලයි...

සීතල දිය පිරි සුනිල විලයි... 

ඒ විල මැද ඔබ සුවඳ මලයි... 

ගිමන් නිවාලන සුළං රැලක් වී 

ඔබේ සිනා මට පවන් සලයි...

අසරණ වී මා ජීවිත කතරේ... 

අන්ධකාරයේ සැරිසැරුවා 

ඔබේ නිහඬ නෙත ඈත සිතිජයෙන්... 

උදාවෙලා මට අත වැනුවා

දෑසට නොපෙනෙන ඝන නිල් අඳුරේ... 

ඔබේ හදින් මා දෙස බැලුවා 

දෑසට නොපෙනෙන මා හද පතුලේ...  

සුන්දරතාවය ඔබ දුටුවා

ඔබේ කුසුම් ඔබ දෝතින් අරගෙන...   

ආදරයෙන් මා වෙත පිදුවා  

ඒ මොහොතෙම තව සිය දහසක් මල්...  

මා වටකර හැමතැනම පිපුණා 

ගී පද - මහගම සේකර
ගී තනුව - රෝහණ වීරසිංහ 
ගායනය - සුනිල් එදිරිසිංහ

මහගම සේකරයන් විසින් රචිත රෝහණ වීරසිංහයන්ගේ ගී තනුවකට අනුව සුනිල් එදිරිසිංහයන් ගායනා කළ සීතල දිය පිරි සුනිල විලයි 'දෑස නිසා' නම් චිත්‍රපටය සඳහා නිර්මාණය විය. සම්පූර්ණ චිත්‍රපටයම මෙම ගීතය තුළට ගෙන ඒමට තරම් සේකරයන් හසලයෙකු විය. ගීතය අසන්නාට එකවර ශ්‍රවණය වන අදහසකට එහා ගිය අලුත් ව්‍යංගයක් ලබාදීමට මෙම ගී පදයට හැකි විය. එය මෙසේ ය.

මිනිසුන් එකිනෙකා මිනිසුන්ව හඳුනාගත යුත්තේ එක් එක් මිනුම් දඬුවලින් නොව. හදවතිනි. එය ආදරයේ දී විශේෂ ය. ඒ නැතත් මිනිසුන් විසින් මිනිසුන්ව හදවතින්ම දකිනවා නම් බාහිර රූපය එතරම් වැදගත් දෙයක් නො වේ. සැබවින්ම එය එසේ වූවා නම් මේ ලෝකය කෙතරම් ලස්සන වේවි ද? කෙනෙක් තම ආදරවන්තියව මෙසේ දකිනවා නම්, ඇයව මේ ආකාරයෙන් දැනෙනවා නම් ආදරය කරන අයගේ නෙතුකැන් උණු කඳුළින් තෙත්වනවාට වඩා හැමදාමත් නොසිඳෙන සතුටු කඳුළින් තෙත් වේ.  

සීතල දිය පිරි සුනිල විලයි... 

ඒ විල මැද ඔබ සුවඳ මලයි...

ගිමන් නිවාලන සුළං රැලක් වී 

ඔබේ සිනා මට පවන් සලයි...

නිල්වන් සීත ජලාසයක තනිව පිපෙන මලක හෝඩුවා රැසක් අනෙකාගේ සවනෙහි රැඳවීමට - කීමට සිටින එකම කෙනා සුළඟ යි. ඒ සුළග මඟින් ගෙනෙන මල් සුවඳ හාත්පස පරිසරය විචිත්‍රවත් කරයි. පරිසරයට නව අරුතක් ගෙනෙයි. එසේම එක් ආදරවන්තයෙක් දක්වන්නේ, ඔහුගේ ආදරවන්තිය නිසා ඔහුගේ සතුට උපදින බවයි. ඔහු තනිව සිටින හැම මොහොතෙම - ඔහුට ගිමන් දැනෙන හැම මොහොතෙම ගිමන් නිවන සුළං රැලක් සේ ඔහුගේ මුවගට සිනාවක් ගෙනෙන්නේ ඒ ආදරවන්තියගේ සිනහව බව ඔහු පවසයි. ඔහුගේ සියලු විඩාවට සිනහව ඔහුගේ ආදරවන්තිය යි. 

අසරණ වී මා ජීවිත කතරේ... 
අන්ධකාරයේ සැරිසැරුවා 
ඔබේ නිහඬ නෙත ඈත සිතිජයෙන්... 
උදාවෙලා මට අත වැනුවා

ඇතැම් ප්‍රශ්න හමුවේ අප අපෙන් ඈතට ගොස් ඇති බව අපටම හැඟේ. අප ජීවිතය අපගෙන් මිදී ඇති බව දැනේ.  අතොරක් තෙරක් නොමැති කතරක තනි වී ඇතැයි දැනේ. එවැනි මොහොතක එම කතරට වහින වැස්සක් මෙන් කෙනෙක් අහඹු ලෙසින් අප ජීවිතයට පැමිණියහොත් - අපට නව ජීවයක් ලබා දුන්නොත් - එය කෙතරම් නැවුම් වේ ද? හෙටක් ගැන සිහින දැකීමක් ඒ තුළ ගැබ් වේ. එය කෙතරම් සාධාරණ ද? තමන්ට කුමන ප්‍රශ්නයක් - දුකක් පැමිණියහොත් එය නිවාලන්නට සිටින්නේ තම ආදරවන්තිය බව නිතැතින්ම මේ ආදරවන්තයා කියයි. ඔහුගේ අන්ධකාරයට එළිය ඇය යි. 

දෑසට නොපෙනෙන ඝන නිල් අඳුරේ... 
ඔබේ හදින් මා දෙස බැලුවා 
දෑසට නොපෙනෙන මා හද පතුලේ...  
සුන්දරතාවය ඔබ දුටුවා

තමන් යම් ප්‍රශ්නයක සිටිනවිට තමන්ට වට පිටාවේ තිබෙන සියල්ලක්ම ඝන අඳුරකි. ඒ මොහොතේ කිසිවක් දෙස බැලීම යම් අසීරුතාවක් ළඟාකර දේ. මෙහි ආදරවන්තයාට ද එසේ ය. නමුත් ඔහුගේ ප්‍රකාශනයට අනුව තම ආදරවන්තියට මොහු දෙස බැලීම තුළින් ඒ ගැටලුව දැකීමේ හැකියාව ඇත. විසඳාලිය නොහැකි ප්‍රශ්නයක අග-මුල සොයා ගැනීමටවත් බැරුව සිටින ඔහුට තම ආදරවන්තියගේ ආදරය නැමැති සෙනෙහස මතින් ගැටළු සියයක් වුවත් නිරාකරණය කර ගැනීමේ හැකියාව ඇති බව ඔහු කියයි. ඔහු තමන්ගේ හද තුළින් නොදකින දේ ඇය ඇයගේ නෙත් හරහා ඔහුගේ හදවතින් දකින බව ඔහු කියයි. මෙසේ තම සුන්දරත්වය තමා තුළින් නොදකින ඔහු වෙතින් ඇය ඔහුගේ සුන්දරත්වය දකින බව ඔහු කියයි. ඔහු ඇයටත් ඇය ඔහුටත් දක්වන ආදරය සෙනෙහස 'දෑසට නොපෙනෙන මා හද පතුලේ - සුන්දරතාවය ඔබ දුටුවා' යනුවෙන් සේකරයන් ව්‍යංග කර දක්වන්නට විය.

ඔබේ කුසුම් ඔබ දෝතින් අරගෙන...   
ආදරයෙන් මා වෙත පිදුවා  
ඒ මොහොතෙම තව සිය දහසක් මල්...  
මා වටකර හැමතැනම පිපුණා 

තමන් බොහෝ සෙයින් ආදරය කළ කෙනා තමන්ට ද ආදරය ප්‍රකාශ කළහොත් - ඇයගේ ආදරය පිදුවොත් එය කෙතරම් සතුටක් ද? බලාපොරොත්තු පොදි බඳිමින් සිහින දකිමින් හෙටක් ගැන සිහින මැවූ සියල්ල එක් ප්‍රකාශයක් මත කෙතරම් අපූර්ව වේවි ද? ඒ හැඟීම ගෙතීමට වදන් නැත. සේකරයන් ඒ හැඟීම පදයට පෙරළා ඇත්තේ ආදරය යන එක මලක් ඇය විසින් ඔහු වෙත පුද දුන් විට, ඒ මොහොතේම තව සිය දහස් ගණනින් ඔහු වටා මල් පිපුණු බවටයි.  

සෑම අතින්ම ඔහු ඇයටත් ඇය ඔහුටත් දක්වන ආදරය කවියෙන් ගම්‍ය කරන අතර ඔහුගේ ආදරයට නොදෙවෙනි පුදුමාකාර සෙනෙහසක් ඇය තුළින් ජනනය වන බව ඔහුම කියයි.

ස්තුති... 

Nethmi Mahisani ✍

01. අඳුර වැටී එයි...

අඳුර වැටී එයි වේදිකාව මත

දුම්රිය ඇවිදින් කතා කරන සඳ...

ගොළු වත සඟවා කතා කරමු අපි

නෙතුපිය පටලා බලා හිඳිමු අපි...

බලා ඉන්න බෑ දෙනුවන් රතු වී

සිතා ඉන්න බෑ දුම්රිය පැමිණි...

පමා වෙන්න බෑ ගෙදරින් පැමිණි 

ළංව ඉන්න බෑ මිනිසුන් හමු වී...

 

අඳුර වැටී එයි වේදිකාව මත

දුම්රිය ඇවිදින් කතා කරන සඳ...

ගොළු වත සඟවා කතා කරමු අපි

නෙතුපිය පටලා බලා හිඳිමු අපි...

 

නින්ද නොයන රෑ පිණි වැටෙනා සඳ

වැස්සෙ තෙමි තෙමි ගිය හැටි මතකද...

නැවතත් ආයේ වැස්සේ යන්නට

වැස්සක් එනතුරු බලා හිඳිමු අපි...

ගායනය - ගුණදාස කපුගේ සහ මාලනි බුලත්සිංහල 

ගුණදාස කපුගේ මහතා සහ මාලනී බුලත්සිංහල මහත්මිය විසින් ගායනය කරනු ලබන ''අඳුර වැටි එයි'' ගීතය රස විඳින විට එය පෙම් ගීයක් බව වැටහුණත් එය එසේ නොවන්නේ ය. දෙදෙනකු අතර වන ආදරයක බිඳී යාමත් නැවත එය පණ ගැන්වීමටත් දරන උත්සාහයක් මෙම කවි පෙළෙන් ව්‍යංගවත්වේ. 

පළමු සිව් ගී පැදිය ගෙනෙන්නේ මෙවැනි අරුතකි. මෙය රසිකයා මනස්කාන්ත කරගත යුත්තකි. අහස තද රතු පැහැය ගන්නා විට පරිසරයට වැටෙන අඳුර මත බිහිවන්නාවූ සවස් කාලයේ දුම්රිය නලා වාදනයත් සමඟම වේදිකාව මතට පැමිණේ. ''දුම්රිය ඇවිදින් කතාකරන සඳ'' යන්නෙන් හඟවන්නේ එයයි. තමන් සමඟ අමනාප වූ තම පෙම්වතියත් තමාට නුදුරින් හිඳගෙන ය. දෙදෙනා හට කතා කිරීමට අවස්ථාවක් ලැබෙන තුරු ඔවුන් තම නෙත් ප්‍රේමාන්විත ගමනක යොදවයි. නෙත් කථිකයෙන් පෙම්වතිය එක් අතකින් කතා කිරීමට රුචි බව පෙම්වතාට දක්වන විට පෙම්වතා ද ඊට කැමති බව දක්වයි. පෙම්වතිය පළමු කතාබහට එළඹීමට අකමැති බවක් දක්වන නිසාම දෙදෙනාගේ අමනාපයට හේතුව පෙම්වතාගේ වරදක් බව ව්‍යංග වේ. 

දෙවන ගී රැසිය ගෙනෙන්නේ මෙවැනි අරුතකි. මෙම තීරණාත්මක අවස්ථාවේ ඔවුන් සමීප නොවුණහොත් යළි කවරදා ද ඔවුන් හමුවන්නේ යන්න දන්නේ නැත. මේ නිසාම පෙම්වතිය තම පෙම්වතාව තම ඇසුරට ගැනීමට කෙතරම් දේ කළත් එය ඵල විරහිත වේ. ''බලා ඉන්න බෑ දෙනුවන් රතු වී'' යන්නෙන් ඇයගේ එම උත්සාහය අරුත් ගැන්වේ. ඇය එතරම් ඔහු දෙස බලයි. සිත සිතා ඉන්නට අමාරු බවත් දුම්රියේ පැමිණීමත් ඇගේ දෙනුවන් රත් පැහැ වී ඇති බවත්, ඇය නිවසේ සිට පැමිණි නිසා පමා වී නැවත යාමට නොහැකි බවත්, ඇයට ඔහු අසළට පැමිණීමට සිත කීවත් එය එසේ වුවහොත් දකින අය කුමක් සිතයිද යන්නත් ඇයගේ යටි සිත පුන පුනා කියන බව ඉතිරි පදයන්ගෙන් කියැවේ. පෙම්වතාගේ නිහැඬියාව පෙම්වතියගේ කඳුළට ඇරයුම් කරන්නාක් මෙන් දක්වයි. 

පෙම්වතියගේ ආයාචනය පෙම්වතාට තේරීපත්වන විට, කුමක් ද ඇයත් සමඟ කතාකරනේ යන්න ඔහුට පැනයක් විය. ඒත් සමඟ ඔහුගේ මතකයට ආ සොඳුරු සිතුවම ඒ මොහොතට ගැළපේ ද යන්නවත් ඔහුට නොතේරුම් විය. ඊට හේතුව දුම්රිය පිටවීමට කාලය එළඹි හෙයිනි. මෙම අවස්ථාව ''නින්ද නොයන රෑ පිනි වැටෙනා සඳ''  ගීයෙන් අරුත් ගැන්වේ. 'නින්ද නොගිය පිනි බිඳු වැටෙන රැයක කුඩයක් නැතිව වැස්සේ තෙමිගෙන ගියා ඔයාට මතක ද?' යන්න ඔහු අසයි. නින්ද නොයන රැයක යන්නෙන් හඟවන්නේ ඔවුන්ගේ විරසක බවට පෙර වූ පෙම් කාලය යි. 

පෙම්වතාගේ පැනය අවස්ථාවට උචිත නොවුණත් පෙම්වතියගේ උත්සාහය සාර්ථක ය. ඔහුගේ පැනයට ඇයගේ පිළිතුර, නැවත ඔවුන්ගේ ප්‍රේමය තීරණය වන්නකි. ඒ අනුව ඇයගේ පිළිතුර වූයේ, 'එවැනි වැස්සක යන්නට නැවතත් එවැනි වැස්සක් එනකන් අපි ඉමු' යන්නයි.  පෙම්වතියගේ උත්සාහය පෙම්වතාව තමා වෙත නතු කරගැනීම වන අතර පෙම්වතාගේ උත්සාහය ඔහු ඇසූ පැනයට පිළිතුරක් ලබා ගැනීමයි. ඒ උත්සාහයන් ද්විත්වයම සාර්ථක වූ නිසා ඔවුන් නැවත මිත්‍ර වන්නට ඇතැයි අපට සිතීමට අවස්ථාවක් ඇත. 

මෙම ගීතය තුළ මුළ මැද අග ගළපන අපූර්ව අරුතක් ව්‍යංග කර ඇත. එය රසික සිතට චිත්තරූපිත වේ. ඇතැමෙක්ට මෙහි අරුත වෙනස් ලෙසකට ව්‍යංග විය හැකිය. මේ මගේ අරුතයි.

                                                                               ස්තුති... 

Nethmi Mahisani ✍